Meer schoonheid dan romantiek

Naakt sta ik hier in de zon en wind,
in mist en regen, huiverend in mijn marmer.
In nacht en duisternissen een vereenzaamd kind,
wordt in de dageraad mijn lichaam warmer?

Maar zo somber had Sieger het niet bedoeld. In Het Amsterdams Beeldenboek citeert Mirjam Beerman de beeldhouwer. “Het luistert met gesloten ogen naar lieve woordjes, die iemand het in de oren fluistert.”
Sieger is geen erg bekend kunstenaar geworden, terwijl hij toch meerdere beelden voor de stad gemaakt heeft. Op de Noordermarkt vinden we Woutertje Pieterse, de romanfiguur van Multatuli, met zijn Femke, op de plaats waar hij van haar een zoen kreeg. Woutertje heeft Glorioso in zijn hand, dat spannende boek waar hij het Oude en het Nieuwe Testament graag voor cadeau gaf. Van Sieger is ook de kop van Wibaut op het Henriëtte Ronnerplein, de wethouder was zelf nog bij de onthulling, en het borstbeeld van P.C. Hooft op de Stadhouderskade. Zijn bekendste werk is waarschijnlijk het oorlogsmonument op de Leusderhei bij Amersfoort.

Sieger, zoon van een stukadoor, begon als slagersjongen en verdiende voor de oorlog vooral geld als restaurateur van etalagepoppen. Op zijn negentiende werd hij toegelaten tot de Amsterdamse Rijksacademie van Beeldende Kunsten. Sieger was een geëngageerd man. Hij werd al vroeg communist en dat betekende voor hem ook: begrijpelijk werk maken, geen gekkigheid waar de arbeider maar verbaasd naar stond te kijken. In de oorlog was hij actief in het verzet.

Een communistische achtergrond was over het algemeen geen stimulans in een carrière, maar voor Sieger had die toch ook een zonzijde: zijn succes in Oost-Europa. Hij beitelde koppen van Marx en Lenin die daar aftrek vonden. Er verscheen in 1973 in Moskou een boek over zijn werk, in 1982 was er daar een expositie met monografie en catalogus en een jaar later besteedde de Nationalgalerie in Oost-Berlijn nog uitgebreid aandacht aan hem ter gelegenheid van zijn negentigste verjaardag. Die nauwe band met de Sovjet-Unie bracht hem nog in conflict met zijn eigen Nederlandse communistische partij, de CPN, die zich vanaf de jaren zestig wat minder strikt door de kameraden daar de wet wilde laten voorschrijven.
Sieger heeft de val van de muur nog moeten meemaken. Kleinzoon Frederik Sieger – hij verhuurt fietsen en in zijn stalling staat het gipsontwerp van het monument bij Amersfoort: “Die perestrojka, de aftakeling van het communisme, dat heeft hem gebroken.

Was het eigenlijk een vriendelijke man? Dat stevige communistische en die zachtaardige romantiek van dat naakt in het Vondelpark, die stroken niet helemaal met elkaar.
Frederik: "Het was denk ik ook niet echt romantiek, het was hang naar schoonheid. En die hang had hij op vele gebieden. En hij was zeker niet onvriendelijk, hij voerde eendjes met me in het Vondelpark. Maar het was geen man die je op schoot nam."

29 maart 2010

Niet zichtbaar in Streetview