Op de fiets naar de filmstudio
Een Amsterdams leven in foto's
Foto: Eddy Posthuma de Boer
Eddy Postuma de Boer: "Fotografie is één ding, daar hield ik me al mee bezig, maar mijn droom toen ik van de Vincent van Gogh-mulo kwam, was cameraman te worden. Ik ging zo veel mogelijk naar de bioscoop, artistieke of amusementsfilms, dat onderscheid maakte ik niet. Ik ging zowel naar de Uitkijk als naar City. Konvooi naar Moermansk met Humphrey Bogart zag ik kort na de oorlog, geweldig."
"Najaar 1948 dacht ik; laat ik proberen een baantje bij de film te krijgen. Een opleiding als de Filmacademie, waar ik deze foto heb gemaakt, bestond nog niet. Ik had maar één aanknopingspunt: de Cinetonefilmstudio's in Duivendrecht. Nee, ik dacht er geen moment aan ze te bellen. Telefoon speelde geen rol, er was één telefoon bij mij in de buurt, die van mijn vader in de winkel, maar dat ik die voor zoiets zou gebruiken, kwam niet in me op. Ik ging er gewoon op de fiets heen."
"De deur stond open. En ik zag niemand. Er waren enorme ruimtes, helemaal leeg. Geen camera te bekennen, geen rekwisiet, niks. Ik liep daar wat verdwaasd rond toen er uit een zijdeur een man tevoorschijn kwam. Die vroeg vriendelijk wat ik kwam doen. 'Ik kom van school en ik wil cameraman worden,' zei ik. 'Dan moet je hier niet zijn,' zei hij. 'Hier is niets te doen.' Dat had ik dus al gemerkt."
"Later las ik dat de studio's in de oorlog vrijwel verwoest waren en in 1948 weer in gebruik zijn genomen. Ik denk dat ik dus net voor dat moment daar geweest ben."
"Die man adviseerde me naar Polygoon te gaan in Haarlem. Dat heb ik dan weer niet opgebracht, ik weet eigenlijk niet waarom."
"Het moet in 1957 zijn geweest dat ik voor de Volkskrant een foto moest maken bij de opnames van de film Fanfare. De regisseur, Bert Haanstra, herkende ik meteen. Dat was de man die ik gezien had in de Cinetone filmstudio's. Hij kon zich mij niet herinneren, maar wel dat hij in die tijd in die studio's was geweest. "
"Ik ben wel bij films ingeschakeld, heb stills gemaakt bij onder meer Een zondag op het eiland van de Grande Jatte van Frans Weisz. Wat ik nu weet van film is: je bent altijd in een groep en je moet altijd lang wachten voor er iets gebeurt. Dat is niet goed voor mijn humeur.""
24 augustus 2011