Vierhonderd types stofzuigerzakken
Electrowinkel Sluiter in de Scheldestraat
Foto: Peter Schrijnders
Een herinnering van Ruud Jansen op de site Geheugen van Plan Zuid: 'In het najaar van 1951 deed de televisie z'n intrede in ons land. Ik kan me de openingsuitzending nog goed herinneren. Niet omdat wij een toestel bezaten, maar omdat Minne Sluiter in de Scheldestraat een toestel in de etalage van zijn winkel had gezet waar de hele buurt, nou ja, een flink aantal mensen in ieder geval, 's avonds voor was uitgelopen om dat te zien. Anderhalf uur met veel toespraken en houterige dansjes.'
Van de vele winkels in de Scheldestraat van de jaren vijftig bestaan er nog enkele. Zo is er Tretsom, onder meer in koffers en lederwaren, van een exploitant die Mosterd heette maar dat maar omdraaide. IJssalon Venetië, al van voor de oorlog, vrijwel al die jaren, ook nu weer, 's winters dicht dan zit de familie in de Italiaanse zon.
En Minne Sluiter is er nog, in elektrische apparatuur. De huidige
eigenaars zijn Fokke Maijer (1943) en zijn vrouw Mies. Maijer
heeft Sluiter nog gekend, hij werkte een paar jaar bij de oprichter
tot hij de zaak het moet in 1973 zijn geweest overnam.
Met Sluiter kom Maijer het goed vinden. Sluiter is vermoedelijk
in 1933 begonnen. Hij had oog voor nieuwe ontwikkelingen. Naast
winkelier was hij ook vertegenwoordiger van Electrolux, hij had
in de jaren dertig succes met de koelkasten van dat merk en schijnt
er ook mee op beurzen te hebben gestaan. Hij had wel een makke:
het was niet zo'n bevlogen verkoper, zijn hart lag meer bij het
antiek.
Maijer, van huis uit elektricien, had er een jaar gewerkt, nam
toen een andere baan, maar werd door Sluiters zoon teruggehaald.
En toen hij eenmaal eigenaar was begon hij eerst maar eens aandacht
te trekken. Hij zette vijftig koelkasten buiten. En hij verkocht
ze. Later herhaalde hij dat nog eens met honderden caravankoelkastjes
die hij goedkoop op de kop kon tikken. "Die kostten destijds
zeshonderd gulden, ik bood ze aan voor drie- of vierhonderd gulden.
Tot uit Den Bosch kwamen ze."
De buurt was bepaald niet arm, hoewel... Maijer: "We zeiden altijd:
'Tot de Krammerstraat denken ze dat ze geld hebben, de Haringvlietstraat
heeft het een beetje en de Herman Heijermansweg heeft het echt'."
De buurt was een te klein afzetgebied, Maijer ging zich specialiseren.
In stofzuigers. Wie heeft er nu lol in stofzuigers? "Nou lol,
ik weet er veel meer van dan anderen. Ik haalde ze uit elkaar,
ik ken ze nu goed." Maijer repareert ze ook, als een van de weinigen
nog. En hij is een grootheid in de wondere wereld van de stofzuigerzak.
"Elk model heeft zo ongeveer een eigen zak, het is merkwaardig
ja, het zal wel aan de ontwerpers liggen. Maar daarbij, aan die
zakken is ook voor de fabrikant goed te verdienen." Hij haalt
er een doosje van Miele bij. "Vijf zakken, twee filters.
Twaalf euro. Als ik je een paar jaar geleden verteld had dat je
meer dan 25 gulden ging betalen voor vijf zakkies en twee filters,
dan had je naar voorhoofd gewezen."
In zijn hoogtijdagen had Maijer vierhonderd soorten in voorraad,
nu zijn dat er altijd nog 250. Er zijn zakken bij van modellen
van ruim vijftig jaar geleden. De Torpedo van Holland Electro
bijvoorbeeld. "Die oude stofzuigers hebben minder vermogen, maar
gaan daardoor ook niet snel stuk."
Wie een voorraadje zakken wil aanleggen, moet opschieten. Want Minne Sluiter gaat, in maart, de weg op van andere befaamde zaken in de Scheldestraat, zoals groenteman Zorge ('Kwaliteit vraagt U? Bij Zorge slaagt U') en banketbakkerij Maison Franke: dicht. Een opvolger is er niet. Rivierenbuurters kunnen een traantje laten.
2010