Verschrikkelijk zondig

Foto: archief Henk van Kerkwijk
"Anneke, een blond meisje met een vrolijk gezicht, woonde in de Bellamystraat, om de hoek bij mij in de Wenslauerstraat. En we zaten samen op de Montessorimulo. Haar moeder en mijn moeder zongen in De Stem des Volks, het koor waar de moeder van Edo de Waart trouwens ook lid van was."

"Wat ik me van die begintijd vooral herinner zijn de pogingen om haar zogenaamd toevallig te ontmoeten. Ik fietste de hele buurt door. Bij zo'n tochtje, ik lette natuurlijk niet op, ben ik eens geschept door een auto. Het enige wat me bezighield, was dat ik voor paal stond, met dat verbogen stuur. Die automobilist foeterde me uit en pas veel later realiseerde ik me dat hij wel recht van spreken had, hij had schade. Op die leeftijd, ik zal zeventien zijn geweest, denk je alleen aan jezelf."

"Het kwam aan met Anneke. Mijn vader mocht haar niet zo, en nu vraag ik me af waarom eigenlijk. Haar en mijn milieu waren vergelijkbaar, niet rijk, sociaaldemocratisch, abonnement op Het Vrije Volk, natuurvriendenhuizen dat soort zaken. En geborneerd burgerlijk. Misschien zat het daar juist in, dat mijn vader vond dat ik wat verder moest kijken. Zelf had hij spijt dat hij dat niet had gedaan dat gold ook voor de keuze van zijn vrouw ja."

"Het bleef bij zoenen en zo. Zelfs toen we op fietsvakantie gingen naar Groningen en Drente, over de hei rijden, hunebedden bekijken, dat soort onzin. We logeerden in jeugdherbergen. Waar we het over hadden? Wat me bijstaat, is Israël. We waren geen van beiden Joods, maar voelden ons wel nauw verbonden met het jodendom. Israël, dat was een ideaal, ook wel links, met die kibboetsen waar iedereen gelijk was. Premier Golda Meïr beschouwden we als een soort Moeder Teresa. Anneke deed ook aan volksdansen, in de groep Zajednica geloof ik. Dansen uit Israël waren favoriet."

"Na die vakantie is het er dan toch van gekomen: het bed. Geklungel natuurlijk, maar ik had het gedaan, daar ging het om. Puberaal weer: dat het ook iets met haar te maken had speelde geen rol, het ging om mij."

"Op de kweekschool ontmoette ik een meisje. Bij de Amstelbrouwerij kreeg ik een zoen van haar, eentje waarvan het een tijd duurt voor je weer bijkomt. Zo een had ik van Anneke nooit gehad. De zaken bekend, tranen natuurlijk en op mijn foute schreden teruggekeerd. Ja, zoiets was verschrikkelijk zondig. Ons milieu, dat was toch een soort streng protestantisme maar dan zonder God."

"We zijn nog verloofd ook daarna. Het hield geen stand. Het laatste wat ik van Anneke heb gehoord, is dat ze orthodox joods is geworden, in Israël woont en vier kinderen heeft."

6 juni 2011